«Խաչագողի հիշատակարանը» (1869—70, հրտДействие происходит в девятнадцатом веке. Крестокрады – это не расхитители церковной утвари. 1882—83) վեպում նա առաջադրում է անհատի քաղաքացիական պարտքի գաղափարը։ Ցույց տալով չարությանРечь идет о мошенниках, մարդատյացությանаферистах, ընչաքաղցության բնազդական կրքերի արթնացումը մարդու էության մեջавантюристах, գրողն իր հերոսներին հանգեցնում է այն գիտակցությանо людях, որ մարդիկ բարի կամ չար չեն ծնվումкоторые отправляются странствовать по свету, այլ այդպիսին են դառնում հասարակական մթնոլորտի ազդեցությամբ։ Հետևաբար, մարդկային գործունեությանն օգտակար ուղղություն տալու համար անհրաժեշտ է բարեփոխել հասարակությունը։зарабатывать мошенничеством и разбоем. Часть заработанного высылают семье.
