Монастырь Дивабуйн (остров Ахтамар, Западная Армения) — различия между версиями
(→История) |
|||
| Строка 41: | Строка 41: | ||
}} | }} | ||
==История== | ==История== | ||
| − | + | Монастырь Дивабуйн находится в нескольких километрах от [[Церковь Сурб Хач (остров Ахтамар, Западная Армения)|церкви Сурб Хач]] на острове Ахтамар. | |
| − | + | Точно не известно, когда монастырь был построен, известно лишь, что в 1447 году был отремонтирован. | |
| − | + | Главное здание монастыря церковь Сурб Арутюн. | |
| − | |||
| − | |||
Այս հոգևոր կենտրոնը գործել է մինչև համիդյան ջարդերը՝ 1894-96թթ.: Սակայն շինությունը մինչև մեր օրերը բավականին կանգուն է մնացել: Վանքի ամբողջական տեսքով հիանալու մեր հույսերը վերածվեցին հիասթափության՝ դեռ կառույցին չմոտեցած: | Այս հոգևոր կենտրոնը գործել է մինչև համիդյան ջարդերը՝ 1894-96թթ.: Սակայն շինությունը մինչև մեր օրերը բավականին կանգուն է մնացել: Վանքի ամբողջական տեսքով հիանալու մեր հույսերը վերածվեցին հիասթափության՝ դեռ կառույցին չմոտեցած: | ||
Версия 17:50, 30 мая 2011
| ' | |
| Դիվաբույնի վանք | |
| Դիվաբույնի վանք | |
| |
| Конфессии: | Армянская апостольская церковь |
| Состояние: | Руинированные и несохранившиеся церкви |
| Ссылки: | источник |
История
Монастырь Дивабуйн находится в нескольких километрах от церкви Сурб Хач на острове Ахтамар. Точно не известно, когда монастырь был построен, известно лишь, что в 1447 году был отремонтирован. Главное здание монастыря церковь Сурб Арутюн.
Այս հոգևոր կենտրոնը գործել է մինչև համիդյան ջարդերը՝ 1894-96թթ.: Սակայն շինությունը մինչև մեր օրերը բավականին կանգուն է մնացել: Վանքի ամբողջական տեսքով հիանալու մեր հույսերը վերածվեցին հիասթափության՝ դեռ կառույցին չմոտեցած:
Արևելյան պատի տակ՝ գավթի մեջ, մեծ հողակույտ կար: Հյուսիսային կողմում քրդերը խնջույք էին կազմակերպել՝ խաչքարի վրա խորովածի սեղան էին բացել: Հինգ գևաշցի քուրդ էին, որոնց պարագլուխը տարեց մի մարդ էր՝ Վան քաղաքից:
Նրանցից մեկը «վրիպելով» նշեց, որ իրենց այստեղ իշխանական մարմիններն են ուղարկել: Մեզ պատմեցին, որ իրենք Հինգեղից (այժմ՝ Ինքյոյ) են և մի շաբաթ է՝ վրաններով այստեղ են բնակվում՝ իբր մոտակա գևվաշցի խուլիգաններից վանքը պաշտպանելու համար:
Վստահեցրին, որ նրանք են եկեղեցին հիմքից քանդում: Այնինչ՝ իրենց հագուկապն ու հողակույտերի թարմությունը բավական էր` հասկանալու, որ քանդողներն են:
Գանձախույզները 12.5 մետր երկարությամբ եւ 6.7 մետր լայնությամբ եկեղեցու ներսից քանդելով՝ հիմքից մի քանի մետր էլ խորացել էին՝ հույսով, որ հայերի ոսկին են հայտնաբելու:
Երկար զրուցեցիքն նրանց հետ` խնդրելով, որ հողն ու քարերը նորից լցնեն իրենց տեղը, քանի որ իրենք որպես կառույցի պահապաններ էին ներկայանում: Նրանց դեմքերից հասկանալի էր, որ նրանք դա չեն անելու:
Վանքի շուրջ գերեզմաններ կան, որոնք ևս քանդել են
